Yeni yılın ilk yazısını,bu yıl aldığım en içten hediye olan "kedi kapaklı" not defterimden aynen alıntılıyorum, Bu vesileyle bana bu hediyeyi gönderen güzel dostuma da teşekkür etmiş olacağım.
içten ilişkilerin artık kurulamadığı düşüncesine inat, biz birbirimizi senede bir kere bile(!) göremiyor da olsak çok iyi arkadaşız.
Psikoloji testlerinde bir soru vardır. Belki siz de rastlamışsınızdır "En sevdiğiniz hayvan hangisi?" diye. Bu soruya verdiğiniz cevap sizin özdeşleştiğiniz,karakter özelliklerinizi yansıtan hayvan oluyor.
Ben bu sorunun cevabına hiç "kedi" dememiştim. Açıkçası, kediler ne yapacakları pek belli olmadığından beni ürkütürlerdi hep. Bu defterin kapağında yazılanları okuyunca hem kediler hakkında ne kadar yanıldığımı fark ettim hem de dışarıdan nasıl göründüğümü...
"Kediler özeldir...Başka bir dünyadan gelmiş gibidirler. Mekanda neresinin en huzurlu olduğunu bulmaları sadece birkaç saniyelerini alır. Asla kimsenin efendileri olmasına izin vermezler...Onlar kendilerinin efendileridirler. Ama sevgilerini sizinle paylaşır, sizi sizden daha çok hissederler...Kısaca hayranlık uyandırırlar." yazıyordu defterin kapağında:) Onun için de ayrıca teşekkür ederim.
***
Yeni yıla İstanbul'da girme kararını bir ay öncesinden verdik ve her hafta hava durumunu takip ettik. Kar yağar da gidemeyiz diye çok korktuk açıkçası...Son hafta hava tahminleri "sulu kar" deyince düştük yollara...Ne sulu karı yol boyunca lapa lapa kar yağdı. Bolu yolunda iki defa yolda kaldık. 5 saatlik yol oldu 7,5 saat!
İstanbul'a girdiğimizde artık gerçekten tükenmiştik ki, İstanbul bize bir iyilik yaptı, hiç trafiğe kalmadan eve ulaştık.
Gurbette olmak ne zormuş!
Eskiden eşim izine ayrıldığı ilk dakika itibarıyla toparlanıp memlekete gitmeye çalışır ben de ona "iki ayağımı bir pabuca sokuyorsun kaç gün izin var yarın çıkarız ne olacak"derdim.
"Bunu anlaman için gurbette olman lazım" derdi. Hakikaten bu çok farklı bir hismiş...
Ruhumu İstanbul'dan almışım, karmakarışık! Yaşamımın kökleri burda işte...Ohh be eve geldik:) Köprüden geçerken içimdeki kıtalar kavuştu!!!
Bu arada fark ettiniz mi yazmayı ne kadar özlemişim. Bu İrem'in blogu halbuki!
Birkaç resimle süslemek istiyorum yazımı...Tatilimiz bir solukta geçti yeni yıla yepyeni bir enerjiyle girdik...Sanki bu yıl çok güzel olacak:)
Ankara'ya döndüğümüz akşam baktık ki süprüzler devam ediyor. Saat 9-10 gibi kar yağmaya başladı birden ortalık beyaza bürününce giydik kar kıyafetlerimizi attık kendimizi dışarı...İşte güzel bir yılın ilk kareleri
Bir gece vakti...Yılın ilk karı
Hepinize iyi seneler
İrem karla tanıştı...Geçen sene küçüktü farkına varamamıştı
10 gün boyunca hep kar topu oynadık
Bu bakışlar kime benziyor acaba
içten ilişkilerin artık kurulamadığı düşüncesine inat, biz birbirimizi senede bir kere bile(!) göremiyor da olsak çok iyi arkadaşız.
Psikoloji testlerinde bir soru vardır. Belki siz de rastlamışsınızdır "En sevdiğiniz hayvan hangisi?" diye. Bu soruya verdiğiniz cevap sizin özdeşleştiğiniz,karakter özelliklerinizi yansıtan hayvan oluyor.
Ben bu sorunun cevabına hiç "kedi" dememiştim. Açıkçası, kediler ne yapacakları pek belli olmadığından beni ürkütürlerdi hep. Bu defterin kapağında yazılanları okuyunca hem kediler hakkında ne kadar yanıldığımı fark ettim hem de dışarıdan nasıl göründüğümü...
"Kediler özeldir...Başka bir dünyadan gelmiş gibidirler. Mekanda neresinin en huzurlu olduğunu bulmaları sadece birkaç saniyelerini alır. Asla kimsenin efendileri olmasına izin vermezler...Onlar kendilerinin efendileridirler. Ama sevgilerini sizinle paylaşır, sizi sizden daha çok hissederler...Kısaca hayranlık uyandırırlar." yazıyordu defterin kapağında:) Onun için de ayrıca teşekkür ederim.
***
Yeni yıla İstanbul'da girme kararını bir ay öncesinden verdik ve her hafta hava durumunu takip ettik. Kar yağar da gidemeyiz diye çok korktuk açıkçası...Son hafta hava tahminleri "sulu kar" deyince düştük yollara...Ne sulu karı yol boyunca lapa lapa kar yağdı. Bolu yolunda iki defa yolda kaldık. 5 saatlik yol oldu 7,5 saat!
İstanbul'a girdiğimizde artık gerçekten tükenmiştik ki, İstanbul bize bir iyilik yaptı, hiç trafiğe kalmadan eve ulaştık.
Gurbette olmak ne zormuş!
Eskiden eşim izine ayrıldığı ilk dakika itibarıyla toparlanıp memlekete gitmeye çalışır ben de ona "iki ayağımı bir pabuca sokuyorsun kaç gün izin var yarın çıkarız ne olacak"derdim.
"Bunu anlaman için gurbette olman lazım" derdi. Hakikaten bu çok farklı bir hismiş...
Ruhumu İstanbul'dan almışım, karmakarışık! Yaşamımın kökleri burda işte...Ohh be eve geldik:) Köprüden geçerken içimdeki kıtalar kavuştu!!!
Bu arada fark ettiniz mi yazmayı ne kadar özlemişim. Bu İrem'in blogu halbuki!
Birkaç resimle süslemek istiyorum yazımı...Tatilimiz bir solukta geçti yeni yıla yepyeni bir enerjiyle girdik...Sanki bu yıl çok güzel olacak:)
Ankara'ya döndüğümüz akşam baktık ki süprüzler devam ediyor. Saat 9-10 gibi kar yağmaya başladı birden ortalık beyaza bürününce giydik kar kıyafetlerimizi attık kendimizi dışarı...İşte güzel bir yılın ilk kareleri
