Öncelikle merhaba...
Epey dolu bir başlık yazdım bakalım içeriğini de doldurabilecek miyim?
Yıllar sonra pedagojik formasyon belgemi aldım. Çok mutluyum:) Eskişehir'e tekrar görüşmek dileğiyle veda ettim, geldim.
Anadolu Üniversitesi
Şimdi sırada gerçekten eğitimci olmak olabilmek var.
Bunun için içeride attım ilk adımı: Ailede!
Şu ana kadar okuduğum en iyi kişisel gelişim kitabı diyebilirim Birsen Özkan'ın kitabı için..Yabancıların yazdığı bu tarz kitaplardan da okuyup beğendiklerim var elbette ama onlarda bir süre sonra kültürel tıkanıklık oluyor, özellikle yaşanmış örneklerine uyum sağlamak gerçekten zor. Tabi bu benim görüşüm yine de Türk psikolog ve pedagogların daha çok yazması taraftarıyım.
Kitabı henüz bitirmedim ama yazılan teknikleri keyifle uyguluyorum. İrem'le iletişimimiz gerçekten farklı bir boyut kazandı. Tavsiye ederim.
Gelelim İrem kızın bu aralar nelerle meşgul olduğuna...
Tuvalaet eğitimimiz başarıyla tamamlandı. İlk on gün zordu sonrası gerçek bir rahatlık:) ilk bir hafta gece uyuduktan sonra bezlemiştim. Sonra bezlemeyi kestim. Bu kendiliğinden gelişti aslında. Geceleri uyanmazdı, şimdi hemen her gece yatağından kalkıp beni arıyor. Ya yanına gidiyorum ya da onu yanımıza alıyorum. Eh bu arada tuvalete uğruyoruz tabi:) Zaten artık alıştırma külodu bile giymek istemiyor. "Rahatsız ediyor bunlar beni"diyor. Bugün 16 gün oldu başlayalı ve artık rahatız. Parkta oynarken bile unutmayıp "tuvaletim geldi" diyebiliyor.
Annemler kısa bir süreliğine ziyarete gelmişlerdi. Ankara kazan biz kepçe dolaşıp alışveriş yaptık. Nedeni bir başka yazıda:) Bizi bekleyen çok önemli bir gün var! Bu alışveriş günlerinde İrem sadece bir gün sorunsuz dolaştı bizimle onun dışında tam gaz yaramazdı:)
Nihayet Ankara'da bir çocuk kuaförü bulduk ve gittik. Galiba İrem'in saçları uzunca bir zaman daha kısa kalacak çünkü bütün yaz toka takmayı reddedip sonra da "uuuufff bunlar niye gözüme geliyo yaaa gelmesinler" diye ağladı. Şimdi o da rahat ben de:)
Sanırım sıra ben ne yapıyorum konusuna geldi. Bir an nasıl bağlayacağım diye düşündüm yazıyı. Bazen arkadaşlarım "Ne güzel yazıyorsun Nalan" diyorlar heyecanlanıyorum:) Kendimi illa da beğendirmek gibi bir kaygım yok ama yine de beğenenleri yanıltmak istemem:)
Ben hem akademik hem sosyal-kültürel olarak bir eğitimci olmaya çalışıyorum. Sevdim bu mesleği! Başlarken acabalarım vardı şimdi onlar çok geride kaldı. Nereden nereye geldim. Benim de bir başucu kitabım var artık bu yıl da gece gündüz ona çalışmakla geçecek:)
Çalışmak... Çalışmak..... Çalışmak.... 2015'i en iyi özetleyen kelime...
Karşılığını almak dileğiyle....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder