Küçücük bir bebeği uyutmak ne kadar zor olabilir ki? Tahmin edemeyeceğiniz kadar!!!!!!
Ferber Yöntemi'yle ilk tanıştığımızda İrem 5 aylıktı. İlk yazımda bahsetmiştim. İlgilenenler buradan tekrar okuyabilirler. Çok da zor olmamıştı sanki alıştırması...Yanılmışım tabi. Zamanla iş onu yatağında yatırmaktan çıkıp benim de onunla birlikte yattığım bir hale dönüşüverdi.
İrem o zamanlar uykusu geldiğinde hep sağ kulağını çekerdi. Gerçi şimdi de yapıyor ama artık kendi canını yakmıyor:)))) Bir de emziğini sürekli ağzından çekip alır sonra da bir türlü doğru yeri tutturamadığı için ağlardı:)))) Ferber böyle tavsiye etmiyordu tabi ama ben mecburen yanında yatıp ellerini tutuyordum. Ben ellerini tutuyorum diye benşmle verdşğş mücedelenin sonunda o yordun düşüp uyusa da arkasından ben de uyuyakalıyordum. Ee ses kayıttan sürekli "Dandini dandini dastana"yı söyleyen sesimin ritmine ben de kapılıyordum haliyle... İrem uyusun diye bazen yarım saat yanında yatmam gerekebiliyordu.
Hal böyle olunca bir süre ara verdik Ferber Yöntemi'ne. Ne zaman ki bir ucunu beşiğinin parmaklıklarına bağladığım penye battaniyeden hamağını sallaya sallaya omurlarım ağrımaya başladı, "Yok" dedim. "Bu böyle olmaz".
İtiraf edeyim Ferber'den önce ayağımda sallamayı da denedim. Ferber her ne kadar mutlu sonu vadetse de ilk gün gerçekten çok sinirlenebiliyor bebek...Ama İrem ayağımda sallanmaya da direnince kesin kararlı olarak tekrar ve son kez Ferber'e başladık.
Burada en önemli nokta kararlı olmak. İlk denemede ben yanında kalarak hata etmiştim sakın siz yapmayın. Hele hele yöntemden yarı yolda sakın dönmeyin aksi halde boşuna ağlamış olur bebeğiniz.
İlk yatırışımda İrem'in uykuya dalması 40 dakika sürdü. İlk ağlamasında hiç vakit kaybetmeden yanındaydım. Emziğini verdim. Telkin ettim. Ninni kaydını başa aldım ağlaması kesilince hemen odadan çıktım.( 3 aylıkken Dandini Dandini Dastanayı en sakin ses tonumla söylerken cep telefonuma kaydetmiştim. 4 küsür dakika...Hala onu kullanıyoruz)
Derken ikinci ağlama geldi 1 dk. bekledim, yanına gittim. Ağladığında yanına gitme süremi yavaş yavaş arttırdım. 3dk. 5dk. 7 dk. şeklinde. 7 dk.dan fazla kapının dışında beklememe gerek kalmadı. Ama sakinleştirmek biraz zaman aldı tabi. Ağlaması durmadan odayı terketmemelisiniz. Ve çok gerekli değilse kucağınıza da almamalısınız sonra daha çok ağlayabiliyor. Derken 35 dakikanın sonunda uyudu.
İkinci uykusunda uykuya dalma süresi 15-20 dakikaya düştü ve ağlamaların şiddeti azaldı.
3. uykuda ise 5 dakikada uykuya daldı ve mızırdanmanın dışında hiç ağlamadı.
Şimdi ise uykusunun geldiğini anladığımda (ki İrem saatinde düzenli uyuyan bir bebek. Bu düzeni oturtabilirseniz Ferber'e geçince işinizi kolaylaştırır) yatağına koyuyorum, o bir süre oynuyor şarkı söylüyor tepiniyor sonra da uykuya dalıyor.
Uyumak için artık bana ihtiyacı yok. Bu ilk bağımsızlığı...Aferin sana benim güzel kızım....
İrem o zamanlar uykusu geldiğinde hep sağ kulağını çekerdi. Gerçi şimdi de yapıyor ama artık kendi canını yakmıyor:)))) Bir de emziğini sürekli ağzından çekip alır sonra da bir türlü doğru yeri tutturamadığı için ağlardı:)))) Ferber böyle tavsiye etmiyordu tabi ama ben mecburen yanında yatıp ellerini tutuyordum. Ben ellerini tutuyorum diye benşmle verdşğş mücedelenin sonunda o yordun düşüp uyusa da arkasından ben de uyuyakalıyordum. Ee ses kayıttan sürekli "Dandini dandini dastana"yı söyleyen sesimin ritmine ben de kapılıyordum haliyle... İrem uyusun diye bazen yarım saat yanında yatmam gerekebiliyordu.
Hal böyle olunca bir süre ara verdik Ferber Yöntemi'ne. Ne zaman ki bir ucunu beşiğinin parmaklıklarına bağladığım penye battaniyeden hamağını sallaya sallaya omurlarım ağrımaya başladı, "Yok" dedim. "Bu böyle olmaz".
İtiraf edeyim Ferber'den önce ayağımda sallamayı da denedim. Ferber her ne kadar mutlu sonu vadetse de ilk gün gerçekten çok sinirlenebiliyor bebek...Ama İrem ayağımda sallanmaya da direnince kesin kararlı olarak tekrar ve son kez Ferber'e başladık.
Burada en önemli nokta kararlı olmak. İlk denemede ben yanında kalarak hata etmiştim sakın siz yapmayın. Hele hele yöntemden yarı yolda sakın dönmeyin aksi halde boşuna ağlamış olur bebeğiniz.
İlk yatırışımda İrem'in uykuya dalması 40 dakika sürdü. İlk ağlamasında hiç vakit kaybetmeden yanındaydım. Emziğini verdim. Telkin ettim. Ninni kaydını başa aldım ağlaması kesilince hemen odadan çıktım.( 3 aylıkken Dandini Dandini Dastanayı en sakin ses tonumla söylerken cep telefonuma kaydetmiştim. 4 küsür dakika...Hala onu kullanıyoruz)
Derken ikinci ağlama geldi 1 dk. bekledim, yanına gittim. Ağladığında yanına gitme süremi yavaş yavaş arttırdım. 3dk. 5dk. 7 dk. şeklinde. 7 dk.dan fazla kapının dışında beklememe gerek kalmadı. Ama sakinleştirmek biraz zaman aldı tabi. Ağlaması durmadan odayı terketmemelisiniz. Ve çok gerekli değilse kucağınıza da almamalısınız sonra daha çok ağlayabiliyor. Derken 35 dakikanın sonunda uyudu.
İkinci uykusunda uykuya dalma süresi 15-20 dakikaya düştü ve ağlamaların şiddeti azaldı.
3. uykuda ise 5 dakikada uykuya daldı ve mızırdanmanın dışında hiç ağlamadı.
Şimdi ise uykusunun geldiğini anladığımda (ki İrem saatinde düzenli uyuyan bir bebek. Bu düzeni oturtabilirseniz Ferber'e geçince işinizi kolaylaştırır) yatağına koyuyorum, o bir süre oynuyor şarkı söylüyor tepiniyor sonra da uykuya dalıyor.
Uyumak için artık bana ihtiyacı yok. Bu ilk bağımsızlığı...Aferin sana benim güzel kızım....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder